Sunday, November 2, 2014

அவர் தான் தொ.ப.



தெற்கு பஜாரில் உள்ள ரத்னா ஜவுளி கடையில் அவசரத்திற்கு என்று ஒரு பனியன் வாங்கிகொண்டு திரும்பும்போது எதிர் கடையில் தொ.ப.உட்கார்ந்திருப்பதை பார்த்து விட்டேன்.ரொம்ப தளர்ந்திருந்தார்.பார்த்து ஏழெட்டு மாதங்கள் இருக்கும்.அவரை கடந்து போக முடியவில்லை. எப்போது பார்த்தாலும் அவரிடம் பேச புது புது விசயங்கள் நிறையவே இருக்கும்.அவரிடம் உள்ள விஷேச பண்பு என்பதே அது தான் .அரை மணி நேரத்தில் அது வரை கேட்டிராத அறுபது விசயங்களை சொல்லி விட்டு போய்  விடுவார். நான் ஹெல்மெட் போட்டிருந்ததால் உடனடியாக அவரால் என்னை அடையாளம் கண்டுகொள்ள முடியவில்லை.கவசத்தை கழட்டியதும் என்னை பார்த்து உற்சாகமாக கை அசைத்து வரவேற்றார்..
"ச்சே..இவ்வளவு நாளா சந்திக்காம இருந்துட்டமே .."என்று மனசுக்குள் தோன்றியது.ஈழ பிரச்னையில் இருந்து கூடங்குளம் வரை எத்தனையோ மனஸ்தாபங்கள்..கருத்துக்களை வெளிப்படையாய் பேச ஏற்பட்ட தயக்கம் தான் இந்த இடைவெளிக்கு காரணம் ...

தஞ்சை தமிழ் பல்கலைகழகம் ஆட்சிமன்ற குழு உறுப்பினர் பதவி காலம் கடந்த மாதம் முடிவடைந்தது என்பதை கூறியவர், கடந்த மூன்று ஆண்டு காலத்தில் நடந்த முக்ய சம்பவங்களை நினைவுகூர்ந்தார்...இந்த நேரத்தில் கவிஞரும் நடிகருமான திரு.அருணா சிவாஜி அவர்கள் அந்த பக்கமாக வந்தவர் எங்கள் பேச்சில் இணைந்துகொண்டார்.வெளியூருக்கு சென்று பேச மனசு விருப்பபட்டாலும் உடம்பு ஒத்துழைக்க மறுக்கிறது என்று வருத்தப்பட்டார்.அவரது குருநாதர் சி.சு.மணி நினைவு சொற்பொழிவு கூட்டம் ஒன்று வரும் ஞாயிறு மாலை ஆறு மணிக்கு நடக்கிறது வாருங்கள் என்று அழகான ஒரு அழைப்பிதழ் கொடுத்தார்.ரொம்ப பேர் வேண்டாம். ஒரு பத்து பதினைந்து பேர் போதும் என்றார். பாளையம்கோட்டை பற்றிய ஒரு நூல் எழுதி கொண்டு இருக்கிறேன்..முனைவர் நவநீதன் உள்ளிட்ட சில நண்பர்கள் நான் சொல்ல சொல்ல எழுதிக்கொண்டு வருகிறார்கள் என்று போகிறபோக்கில் ஒரு முக்கிய செய்தியை சொன்னார்..நானும் வேண்டுமானால் வந்து தங்களுக்கு உதவுகிறேன் என்று சொன்னேன்.பேச்சு எங்கெங்கோ சென்றது..பை பாஸ் ஆபரேஷன், மாத்திரை,மருந்து என்று எங்கள் சொந்த பிரச்னைக்கு வந்து சேர்ந்தோம்.கால் வலி தீராத வலியாக இருக்கிறது என்று வருத்தப்பட்டார். அம்னீசியா நோய் போல சில சமயங்களில் எதிரே இருப்பவர் பேர் மறந்து போய்  விடுகிறது என்று சொன்னவுடன் எதிரே இருந்த சிவாஜி "அய்யா ..நான் யார் என்று தெரியுதா ..?:என்று பதட்டத்துடன் கேட்டார்.
"நீங்க அருணா சிவாஜி தான .." என்று தொ.ப.அவர்கள் சிரித்ததும் தான் அவருக்கு கொஞ்சம் திருப்தி வந்து சேரில் சாய்ந்து உட்கார்ந்தார்.
தொ.ப.என்றாலே அவரது ஞாபக சக்தி தான் நினைவுக்கு வரும்..தான் படித்த அதனை புத்தகங்களையும் எழுதிய ஆசிரியர் முதற்கொண்டு நினைவாய் சொல்வார் அவர்..

பேச்சு குடும்ப விசயத்துக்கு திரும்பியது.பையன் இப்ப என்ன வருஷம் படிக்கிறார் என்றார்.அவன் வேலைக்கு போய்  ஒரு வருஷம் ஆகிறது என்று சிரித்தேன்.
அட ..நாம சந்தித்து அவ்வளவு நாள் ஆகி விட்டதா என்று அவரும் சிரித்தார்.கோயம்புத்தூர் ல metallurgical engineering  தான படிச்சான் என்றார்.நல்லவேளை அம்னீசியா வேலை செய்யவில்லை என்று நினைத்துகொண்டேன்.அவன் கோவை P .S .G .T e c h  கல்லூரியில் இந்த பிரிவு எடுத்து இருக்கிறான் என்றவுடன் உலோகவியல் முக்யமான படிப்பு என்று பாராட்டியது இப்போதும் நினைவில் ஓடியது.

அவர் நெல்லை வந்தால் பார்த்து பேசணுமே ...என்றார்.
நான் உடனே பதறிபோய் "என்னய்யா நீங்க..அவன் வந்தா நானே அழைத்து வருகிறேன் உங்கள் வீட்டுக்கு.."என்றேன்.
"ஆதிச்சநல்லூர் மக்கள் பயன்படுத்திய உலோக துண்டுகள்,  இடையங்குளம் மக்கள் உருவாக்கிய இரும்புத்துண்டுகள் எல்லாம் என்கிட்டே இருக்கு..இதை எப்படி அந்த காலத்து மக்கள் உருக்கியிருப்பர்கள் என்று அவரிடம் கேட்டு தெரிஞ்சுக்கணும்..இது சம்பந்தமான வேற சந்தேகங்களும் இருக்கு..அவர்கிட்ட கேக்கணும் ..என்றார்..
வழக்கம்போல எங்களுக்கு தேனீர் வாங்கி கொடுத்தார்..நாங்கள் குடித்தோம்.பின் வழக்கம்போல அவர் சிகரட்டை பற்ற வைத்து கொண்டார்..அருணா சிவாஜி பதறினார்..
ஆபரேஷன் எல்லாம் பண்ணி இருக்கீங்க..சிகரெட் பிடிக்கறது உயிருக்கு ஆபத்தே என்றார்.
சிகரெட் குடிக்காட்டி அவருக்கு இப்ப உடனே ஆபத்து என்றேன்.தொ.ப.சிரித்தார்.
தமிழக அறிவுஜீவிகள் வியந்து பாராட்டும் தொ.ப.என்ற பேராசிரியர்.தொ.பரமசிவன் அவர்கள் எவ்வளவு படித்து இருந்தபோதிலும் தன் முன்னால் வளர்ந்த சிறுவன் ஒருவனிடம் கேட்டு தெரிந்து கொள்ள ஒரு விஷயம் இருக்கிறது என்று கருதினால், அவரது பண்பு என்னை வியக்க வைத்தது...சந்தேகங்களை எவரிடமும் கேட்டு தீர்த்து கொள்ளலாம் எனும் அவரது வேட்கை அவர் மீதான மதிப்பை மேலும் கூட்டியது..
எனது வண்டியை கிளப்புமுன் அவரை திரும்பி பார்த்தேன்..
சிகரெட்டின் கடைசி இழுப்பை இழுத்து கொண்டு இருந்தார்.

"எங்கள்      அன்பிற்குரிய தொ.ப..."

Wednesday, July 9, 2014

திருநெல்வேலி நினைவுகள்..4


பிரிக்க முடியாதது என்ற தருமியின் கேள்விக்கு திருவிளையாடலில் சிவபெருமான் எதுகையும் மோனையும் என்பார். என்னிடம் கேட்டால் திருநெல்வேலிக்காரர்களும் திரை அரங்குகளும் என்று சொல்வேன்.வாரத்திற்கு ரெண்டு மூணு படம் பார்த்து விடுவார்கள்.அப்படி ஒரு சினீமா க்கோட்டி தான் அவர்களுக்கு.திரைப்படங்களும் திரையரங்குகளும் வெறும் பிலிம் சுருள்களும் பெரிய கட்டடங்களும் தானா..
எழுத்தாளர் சுகா எழுதிய மூங்கில் மூச்சும், தாயார் சன்னதியும் படித்திருந்தால் ஒரு நீண்ட பதில் உங்களுக்கு கிடைக்கும்.திரை அரங்குகள் நமது வாழ்வின் ஒரு பகுதியாய் என்றும் திகழ்கின்றன.பாட்டி வடை சுட்ட கதை எந்த வகுப்பில் படித்தீர்கள் என உங்களிடம் கேட்டால் சட்டென பதில் சொல்ல முடியாது. "அதோ அந்த பறவை போல வாழ வேண்டும்.."என்ற பாடலை பார்க்கும் போது மூணாப்பு காலாண்டு லீவில் தென்காசி அத்தையோடு பாக்கியலக்ஷ்மி தேயேட்டரில் பார்தத ஆயிரத்தில் ஒருவன் ஞாபகம் வரும்.காட்சி ஊடகத்தின் வலிமை அப்படி.
பாளை அசோக் தேயட்டரில் நீங்கள் படம் பார்த்திருக்கிறீர்களா..ரெட்டைவால் குருவி நான் பார்தத கடைசிப்படம்..என் ரெண்டு வயது பையனுக்கு முறுக்கு வாங்கி கொடுத்து அது அவன் தொண்டையில் சிக்கி பட்ட பாடு..தனீ கதை...(தியேட்டரில் கிடைக்கும் அந்த முறுக்கு உலகத்தில் எத்தனை ரூபாய் கொடுத்தாலும் எங்கும் கிடைக்காது என்பது திருநெல்வேலி ஐதீகம்)
"வசந்த கால நதிகளிலே, வைர மணி நீரலைகள் .."பாடலை பார்க்கும் போது உங்களுக்கு வேண்டுமானால் கமல்,ஸ்ரீதேவி ஞாபகம் வரலாம்.எனக்கு எனது நண்பன் அவனோட காதலியுடன் எனக்கு நாலு ஸீட் தள்ளி ஸென்ட்ரல் தியேட்டரில் படம் பார்தத நினைவு தான் வரும்.அதே போல அழியாத கோலங்கள் சோபா வை பார்க்கும் போது எல்லாம் இறந்து போன என்னுடைய ரெண்டாப்பு  பகவதி டீச்சர் தான் நினைவுக்கு வரும்.
நெல்லை தியேட்ட்டர்கள்  ஒவ்வொன்றாய் மாறி வருகின்றன.நமது வாழ்வின் ஒரு பகுதியை ரப்பர் கொண்டு அழிப்பதை போல உள்ளது. எல்லா திரை அரங்குகளையும் ஒரு சுற்றில் படம் எடுத்து கொள்வோமே என்று தோன்றியது..
அந்த பிரம்மாண்டமான ஜவுளி நிறுவனம் என் மகனுக்குள் எந்த விளைவையும் ஏற்படுத்தாது.எனக்கு அழிந்து போன ராயல் தியேட்டரின் தரை டிக்கெட்டில் படம் பார்தத அனுபவம் வலியை தருகிறது..

Tuesday, February 25, 2014

oru sakaptham



Done everything ..

Men mayanakkarai back foot wash highly the plastic chairs to sit after a long day seeing the relatives and talking. Female head bath and wet head around where interested students. Few kaikulantai the ittili feeding there. Someone uncle's manavaram .. now the only thing I know is coming. . thiruvaasagattai heart-warming is playing .. aunt, she is sitting in front of the horror of the maze is where the heart is not known .. ..

Seventy Seventy line .. line .. like a shadow over the nerra estranged uncle holding the hand of his married life will be like .. Who? ... Five sons and grandson and granddaughter .. .. puttan seven people, are locked .. everywhere .. This colonial home They come from more than 60 years .. aunt .. long journey might remember her wedding day ... only a minority of the world of life as it is ..


After the ritual would take to go to a box elder. Nayanmars heart melt when the home will be singing songs
An attraction for small children and singing along .. so ..

Pluck the flowers that will bring a lot of prayers for children ..

Hail Hail Nathan Namasivaaya low ..
என்று சொல்லிக்கொண்டு பூக்களை அர்ச்சிக்கும் போது கண் மூடாமல் பார்த்து கொண்டு இருப்பார்கள்.எனக்கும் கூட தேவாரத்தின் சில வரிகள் இப்போதும் மனதில் ஓடி கொண்டு இருக்கிறது என்றால் அது இந்த மாதிரி பூஜையை பார்த்து மனதில் பதிந்தது தான்..

Meditation is a full one and a half hour of prayer Kanagabishekam .. on .. he's reading habits seventy years Nayanmars schoolchildren sang in unison is still olittukkontu ears ..
Nayanmars enough to melt the heart of his death today, they sang songs by heart ennovo ...
Aunt could not imagine how it would be ..
Tomorrow everyone will try to finish their house thing ..
The wooden clock when alone in bed only hear the sound of the moving bristles ..
Keep in mind that acaipota old memories ..
Setu umavum Senthil running with running games .. also .. Kasi kayalum Hariyum crawl away into the back of the watch .. Mala did not know where she has gone? ...
Uncle, is seen playing with a quiet smile and ...

Ramalingam an impressive brick colonial house built with stones Only?









Prayer which goes to town